Het eeuwige licht van de Zomerse Lofoten

Niet moe

Ben net terug van mijn tweede reis naar de Lofoten, een van de mooiste eiland archipels ter wereld. Tijdens mijn eerste bezoek was ik er half oktober en nu in het hartje van de zomer, hetgeen zo vlakbij de poolcirkel een behoorlijk verschil maakt. Dit keer scheen er tot diep in de nacht continu licht. Voor sommigen klinkt dat ongemakkelijk, maar ik kreeg juist energie van al dat licht! Leek almaar niet moe te worden. 

Zomerse bloemenpracht

Naast de verkwikkende ervaring dat het licht bleef, was ik bijna steeds overweldigd door het enorme natuurgeweld. Door de oceaan natuurlijk, maar in het bijzonder genoot ik van de groene, frisse bloemenpracht die de scherpe bergpieken, kliffen, stranden en fjorden flankeerden. Ik raakte er op die enorme bloemenpracht niet uitgekeken.

Enerverende zodiac safari

Omdat er amper sprake was van een nacht ontstond er als vanzelf veel ruimte om allerlei activiteiten te ontplooien. Dat kwam goed uit. Net als ik is mijn vriend een groot natuurliefhebber. Onbetwist hoogtepunt was dan ook de enerverende zodiac safari! Met een rubberen rib-boot voeren we de bekende Trollfjord, nabij Svolvaer. Hier zagen we maar liefst vijftig (!) zeearenden in hun natuurlijke habitat, terwijl er wereldwijd nog maar enkele honderden zeearenden zijn. Kortom, de ervaring hen te zien vissen, zweven, vliegen en rusten op een rotsachtig eiland, was een geschenk uit duizenden.

Ruige, kleurrijke vaartocht

Het Trollfjord is the best of both worlds, dat wil zeggen: ruig en lieflijk tegelijk. Geflankeerd door tussen prachtig groen omgeven watervallen torenen de rotswanden de lucht in. Heel fijn, bovendien, dat je vooraf een levensgroot waterpak krijgt aangetrokken dat je beschermt tegen wind en water. Het was nodig ook, want tijdens onze tocht hadden we afwisselend te maken met harde wind, regen en zonneschijn. Hierdoor werden we overigens wél getrakteerd op prachtige luchten, met licht en donker tegelijk, waarbij er soms letterlijk en figuurlijk een gat in de hemel leek te zitten.

Uitdagend wandelgebied

De Lofoten is een geweldig gebied voor wandelaars! Maar een goede conditie is wel onontbeerlijk.  De eilanden bestaan uit scherpe bergpieken; de meesten tot aan duizend meter hoogte. Dat betekent veel klimmen en dalen en lang niet altijd over gebaande; steile afdalingen zijn een vast onderdeel van het wandelmenu.

Let niet op de kilometers…

Je raadt het al: wandelen in Noorwegen is niet te vergelijken met de parkachtige paden in Nederland. Het is vaak een aaneenschakeling van rotsen, wortels, water en modder. En soms moet je echt over grote rotsblokken klimmen. Hierdoor leg je gevoelsmatig weinig kilometers af. Het meenemen van goede wandelschoenen, een regenpak en een fleece is dan ook super belangrijk.

Extra speciaal

Uiteindelijk hebben mijn vriend en ik twee zeer indrukwekkende wandelingen gemaakt. De eerste was een wandeling van 4,5 uur naar Khalvika Beach in het Lofoten National Park. Eén onbeschrijfelijk fascinerende tocht over hooglanden, met prachtige uitzichten over bergen, water, eilanden en stranden. Wat de uitzichten extra speciaal maakte is dat er vlak voor de kust van de Lofoton een koud koraalrif in de oceaan leeft. Door dat koraalrif zijn de stranden spierwit en is het water helblauw gekleurd.

Topwandeling!

De tweede wandeling voerde naar de top van de Offersoykammen Berg, 436 meter hoog. Vanaf hier heb je bij helder weer een prachtig uitzicht over de baaien, fjorden, bergen, stranden en plaatsjes zoals Ballstad, Gravdal en Lekness. Deze wandeling staat – wat ons betreft onterecht – niet in de geselecteerde topwandelingen van de Lofoten. Alleen al het meertje Dalvatnet, met de vorm van een hart, is een van de unieke ervaringen tijdens deze wandeling.

Neem de tijd

Omdat ik af en toe golf was ik geïnspireerd geraakt om op de baan ‘Lofoten Links’ te spelen, die gevestigd is op het schiereiland Gimsoya. Deze baan staat in de Top-100 mooiste golfbanen ter wereld, hetgeen te maken heeft met de directe ligging aan de oceaan. Omgeven door water, rotspartijen, strand, heide en nog veel meer obstakels, krijg je een uitdagend parcours voorgeschoteld. Hoewel ik de fameuze Pebble Beach-golfbaan (Carmel, Californië) zelf nog niet gespeeld heb, deed mij deze baan daar erg aan denken. Advies: neem ook echt de tijd! Uiteindelijk was ik vijf uur bezig. Maar de oceaan, de bergen, de vogels en de Viking graven maakten er een onvergetelijke vijf uur van!  

Drogende kabeljauw

Iets verder dan ‘Lofoten Links’ liggen de verschillende baaien met schiereilanden, waarvan het schattige vissersplaatsje Henningsvaer het eindpunt is. De rode, gele en witte houten huizen, het vuurtorentje, de rotspartijen, de grote bergen en de natuurlijke haven met veel gezelligheid in de vorm van winkels en restaurants, zorgen voor een bijzondere sfeer. Wij wandelden naar de uiterste punt van dit eiland, waar je wordt begroet door houten stellages waarop grote kabeljauwen te drogen worden gehangen, nadat ze tijdens de grote wintervangst zijn binnengehaald. Dit drogen is inmiddels een eeuwenoude traditie waarbij lucht, kou, wind en zout ervoor zorgen dat de kabeljauw perfect geconserveerd wordt. Men noemt dit ook wel de zogenaamde stokvis.

Héééél bijzonder voetbalveld…

Iets verder ligt wellicht een van de mooiste voetbalvelden ter wereld. Dit voetbalveld ligt op een schiereilandje en is volledig geflankeerd door grijze rotspartijen. Wow!

Zwemmen in de volle zon, om 22.00 uur!

Omdat het hartje zomer was profiteerden we een aantal dagen van zeer aangename temperaturen en genoten wij ‘s avonds van zon en zee op Unstad Beach, Haukland Beach en Uttakeiv Beach. Unstad is een arctisch surfplaatsje, met veel jonge, sportieve golf surfers. Er heerst een hele coole vibe. Zwemmen in de volle zon om 22.00 ’s avonds Is best wel een mind fuck, aangezien je immers ver boven de poolcirkel bent.

Overvloed aan walvissen

Vanuit Unstand kun je een uitdagende wandeling maken over de steile kliffen richting Eggum. In Unstad kun bij Arctic Surf kun je heel ontspannen een drankje en hapje doen. Ik at hier een heerlijk walvis- stoofpotje. Dat klinkt misschien gek naar Nederlandse normen, maar volgens de eigenaar is hier zoveel walvis, dat als je een sup-tocht doet, je bijna niet vooruit komt vanwege de vele walvissen. Het is een soort biefstuk of kip, waarbij je zeker weet dat het echt wild is.

USA, maar dan veel dichterbij…

Al met al werd ik opnieuw enorm geraakt door de Lofoten!!! Ik zie allerlei paralellen met de USA en Canada, met Maine bijvoorbeeld, Newfoundland, Quebec, Oregon, California, British Columbia, Alaska en de Yukon. Het fijne is dat de Lofoten een stuk dichterbij zijn! En dat je op deze eilandengroep binnen een week al helemaal tot rust komt door de onmetelijkheid van de ruimte en de spectaculaire natuur.