Hyper Scandinavisch

Samen met mijn goede vriendin Lies reisde ik afgelopen week naar West-Zweden. Om precies te zijn naar een schitterende rotspunt, een klif, die aan het prachtige Iväg-meer gelegen is. Op de klif bevond zich een glazen cabin (De 72Hour Cabin). In combinatie met de omgeving zag de cabin er hyper Scandinavisch uit, ofwel: strak en toch knus. Ook het uitzicht was fantastisch. Het enige dat tegenzat was het weer: door de hevige regen kwamen we buiten adem, want over glibberige rotsen naar boven klauterend, bij de glazen cabin aan.

Thriller

Zweden laten zich niet snel van de wijs brengen. Emma, de vrouw die ons ontving, leek dan ook niet onder de indruk van regen en wind. Terwijl Lies en ik ons in een Scandinavische thriller waanden en zowat geen hand voor ogen zagen, stelde zij doodleuk voor dat we op de vlonder beneden de cabin – waar het nóg kouder en winderiger was – ons avondeten zouden bereiden. En ondanks het barre weer stelde ze eveneens voor onze deuren niet af te sluiten, maar op de haak te zetten. Bij wijze van troost deelde ze tenslotte mee dat er zestig meter verderop een koelbox zou worden neergezet, met daarin de ingrediënten voor het avondmaal. Maar het enige wat wij konden denken was: hoe lukt het ons via de glibberige rotsen omhoog te klimmen? En überhaupt die koelbox te bereiken zonder te vallen? We keken elkaar vertwijfeld aan en als er alcohol aanwezig was geweest, hadden we daar zeker naar gegrepen. Maar we moesten zonder sterke drank met de stress zien om te gaan. 

Fonkelende sterrenhemel

Hoewel er geen tijd was om na te denken, denk ik nu – wanneer ik dit opschrijf – dat de Zweedse gastvrijheid wel erg koeltjes afstak tegen wat ik in Amerika gewend ben: daar word je omarmd en in de watten gelegd! Om niet meteen verlamd te raken door de kou en de regen, trokken Lies en ik onze regenpakken aan. Daarna gingen we in de overleefstand. En maakten we, al improviserend, ons avondmaal klaar. De beloning voor onze ontberingen kwam rond 1.00 uur ’s nachts, toen storm en regen ophielden en het glazen dak ons een grandioos en onbelemmerd uitzicht bood op de fonkelende sterrenhemel. Prachtig! Hoe vaak slaap je in met vrij zicht op het buitenaardse?

Intens

Elke morgen zwommen we, bij wijze van verkwikkende douche, in het ijskoude meer. En daarna was het genieten van de prachtige luchten in vele tinten grijs, blauw, geel, oranje en rood. Met als grootste verrassing een felblauwe ijsvogel die langs flitste. Ook het wandelen door de oerbossen was een geweldige ervaring en een lust voor het oog. Op goed geluk, zonder bewegwijzering, dwaalden we erdoorheen, ons vergapend aan de prachtige mossen in allerhande groenschakeringen. Tevens gingen we vissen. Gewapend met hengels aan weerszijden van de boot hoopte ik dat de vissen, gewekt door de beweging van de boot, zouden toehappen. Maar ik kon rustig op mijn buik blijven liggen. De vissen hadden geen boodschap aan deze door kenners geadviseerde techniek. Na vijf uur was de belangrijkste prestatie dat de vismolen van Lies in het meer was gezakt. Voor zover het nog niet duidelijk was begrepen we meer dan ooit dat de natuur allesbehalve een gespreid bedje is, maar dat maakte deze reis juist enorm intens.

Paddenstoelen zoeken

Een hoofdstuk apart was de Zweedse gids Frederik. De bedoeling was dat wij samen met hem paddenstoelen zouden gaan plukken, vooral gouden cantharellen, waarbij hij ons zou waarschuwen voor de giftige exemplaren. Maar in zin twee of drie verklaarde Frederik van paddenstoelen ‘niet zoveel verstand te hebben’. Toen hij na een poosje zo’n zestig paddenstoelen weggooide die ik voor gouden cantharellen had aangezien, bleek hij dus niet alleen wel degelijk verstand van zaken te hebben (Zweedse humor, haha), maar verklaarde hij ook onderkoeld dat hij mijn leven had gered vanwege het eruit pikken van de giftige paddenstoelen. Extra grappig was dat Lies en ik hem stiekem op een bronstige eland vonden lijken en hij in verwarring raakte door mijn naam, die in het Zweeds de benaming is voor de liefde bedrijven. Uiteindelijk kregen wij fantasieën over het bewust consumeren van de giftige paddenstoelen, en over het langzaam intreden van de dood. En over onze laatste krachten waarmee we Frederik’s naam dan zouden roepen, hetgeen we imiteerden door ingehouden en verstarrend ‘Frederik! Frederik!’ aan te heffen.       

Zeer intiem

Voor Nederlanders als wij was het oerbos een compleet nieuwe ervaring! Evenals het bezoeken van een meer waarvan de oevers geheel stil, want onbevolkt, waren. Behalve dat de overweldigende natuur ongefilterd bij je binnenkomt, was het ook een enorme belevenis, en gaf het een gevoel van macht, om middenin de wilde natuur een barbecue te houden met zelf geplukte cantharellen. En daarbij een zaklamp plus waxinelichtje als enige lichtbron te hebben. Ook het feit dat Lies en ik op elkaar aangewezen waren, elkaar overeind trokken als we uitgleden, en omgevallen of zoekgeraakte zaklampen of koelboxen weer rechtzetten dan wel bij elkaar terug bezorgden, leidde er als vanzelf toe dat we verder naar elkaar toe groeiden. En er te midden van de stilte zeer intieme gesprekken ontstonden over gevoelens, hoogtepunten, dieptepunten, de vergankelijkheid, enzovoorts.

Harmonie

Dankzij het enerverende verblijf in de natuur van West-Zweden kwamen we, kortom, helemaal los van onze dagelijkse beslommeringen. Je begint langzamer te leven. Wordt gevoeliger voor je omgeving. En je verbeelding – over wat er allemaal kan gebeuren – wordt heel erg gestimuleerd. Ook bleven we continu waakzaam ten aanzien van het weer en de gladheid van de rotsen. Want ondanks onze kwalitatieve wandelschoenen gleden we toch nog regelmatig uit, waarbij Lies en ik elkaar telkens weer overeind hielpen. Door het ontbreken van luxe word je snel een met de natuur, ervaar je harmonie.

Zweedse traditie 

De Zweedse traditie gelooft al eeuwen dusdanig in de helende werking van het buitenleven, dat er een aparte naam voor is ontstaan, ‘Friluftsliv’ (spreek uit: frie-loefts-lief). Met het oog op de fysieke en mentale gezondheid moedigen Zweden elkaar dan ook zoveel mogelijk aan van dat ‘Friluftsliv’ te genieten. En gelijk hebben ze! Ook Lies en ik vertrokken verkwikt en vol energie uit het oerbos. En dan te bedenken dat West-Zweden, zeker in vergelijking met Amerika, om de hoek is!