Waar je ook kijkt, mystieke watervallen en fjorden

Gelijkenissen met Yosemite

Voor mijn vriendin Lies en mij is Noorwegen een grotendeels onontdekte bestemming. Zeker voor mij geldt dat ik vooral in Amerika en Canada door grootse natuur ben gereisd. Onderweg naar het bekende gebied van de Lofoten doet Noord Noorwegen me dan ook vooral denken aan Yosemite National Park – zeker wanneer we stoppen bij een grijs, granieten bergmassief waar een maagdelijk witte waterval breed over uitwaaiert.

Noorse mystiek

Door de fikse regenbuien en de mistflarden krijgen de fjorden een mystiek karakter. En zodra we langs wild stromende watervallen komen die hun water plompverloren op de weg laten storten, roept dat eveneens associaties op met Amerika, in dit geval met Glacier National Park in Montana. De roodgekleurde huizen die grenzen aan de weides en inhammen, lijken dan weer op soortgelijke vergezichten in de staat Maine, aan de oostkust van de USA. Voor de algemene plaatsbepaling: de Lofoten, waar we naar onderweg zijn, liggen boven de poolcirkel, ter hoogte van Zweeds Lapland. 

Machtig evenwicht

Overweldigend aan het landschap is de combinatie van steile, grillige rotsen en bergpieken enerzijds en de zachtmoedige, groene weides en laagjes sneeuw op de bergtoppen anderzijds. Tezamen houden ze elkaar vast in een machtig evenwicht. Naast de fjorden, de zee en de duizenden watervallen maken vooral de koperkleurige meren en mossen, in vele groentinten, diepe indruk op ons. Je zou verwachten dat arctische ruigheid alles hard maakt, maar het tegendeel is waar. De suiker witte stranden stralen samen met het helblauw zwemwater zachtheid uit en verleiden je tot zwemmen. Vriendin Lies en ik geven aan die lokroep tot zwemmen toe. Ook struinen we het strand af, op zoek naar schelpen. De alomtegenwoordige, serene sfeer wordt nog eens versterkt door de stoïcijns ingestelde Noren, die in plaats van steeds op hun telefoon te kijken aangenaam nutteloos minutenlang uit een raam turen. 

Luxe cabins direct aan het water

Nog steeds op weg naar de Lofoten verblijven we twee nachten op Manshausen Island. Hier staan een aantal moderne, kubistisch gevormde luxe cabins, direct aan het water. Je hebt er een waanzinnig uitzicht over de zee, de eilanden en de grillig gevormde bergpieken. De verderop gelegen Lofoten prikkelen de fantasie en lijken van een afstand al zeer indrukwekkend. Maar eerst geven we ons nog over aan de zachtheid en de verstilling in en om de luxe cabins. Vissen, wandelen, yoga, zwemmen in ijskoud water, opwarmen in een jacuzzi en lezen met zicht op het einde van de wereld. Wie zou zich daar niet in kunnen verliezen? Lies en ik wel.

Voor altijd terugtrekken

Op het strand vinden we tientallen groene en rode zee egels en grillig gevormde wulken. We schuiven tussen schapen door, langs de moestuin van ons eiland, om te picknicken op de met blauwe bessen begroeide rotsen. De acute wens je hier voor altijd terug te trekken speelt op, althans bij mij. Maar onverstoorbaar vervolgen Lies en ik onze reis – de Lofoten wachten!

Schattig vissershuisje

We reizen per ferry van Bodo naar Moskenes, al met al een tocht van ruim drie uur waarbij het schip voorzichtig tussen eilanden en riffen door manoeuvreert. Uiteindelijk stappen we af in Reine, in het zuiden van de Lofoten. We logeren in een schattig, rood, Noors vissershuisje.

Het majestueuze Noorderlicht

We staan op het punt naar buiten te gaan om, omhuld door de nacht, te wachten op het majestueuze Noorderlicht!