Skigebied op Mount Hood

De prachtige alpine meren rondom Mount Hood, zoals Lost Lake, Trillium Lake en Mirror Lake, weerspiegelen de witte bergflanken op een welhaast betoverende wijze! Wist je trouwens dat de historische Timberline Lodge op Mount Hood onderdeel is van een skigebied waar je het gehele jaar door kunt skiën? Vanaf de altijd met sneeuw bedekte top waaieren elf gletsjers omlaag, terwijl zich op de flanken en aan de voet een immens woud uitstrekt. ‘s Winters kunnen de inwoners van Portland op nog geen uur rijden in vier skigebieden op de berg hun sport beoefenen. Ook langlaufers komen hier aan hun trekken.  

Vulkanisch gebied

De hoogste berg van Oregon Mount Hood ligt in een vulkanisch gebied met veel warmwaterbronnen. Het blaast voortdurend stoom af. De berg is in het Pleistoceen ontstaan en wordt als een 'slapende' vulkaan beschouwd. Al is men wel voorzichtiger geworden met het woord ‘slapend’.

Mount St. Helens in het naburige Washington voldeed ook aan die kwalificatie, totdat deze in 1980 plotseling met veel geweld uitbarstte. De laatste (kleine) uitbarsting van Mount Hood was in 1907. Vulkanologen verwachten dat de vulkaan na een tijdsbestek van 75 jaar weer actief kan worden.                                                  

Mount Hood Scenic Loop                                        

Om de Mount Hood Scenic Loop naar Portland te voltooien ga je naar Hood River. Vandaar rijd je richting het zuiden via Highway 35. De route voert door de beboste bergen van de Cascade Range en het Mount Hood National Forest. Langs de 3.429 meter hoge Mount Hood en vervolgens via Highway 26 terug naar Portland.

Het hoogste punt op de loop is de Barlow Pass (1.200 meter), vernoemd naar Sam Barlow. Hij was een pionier en 'wagon-train leader', die deze route voor het eerst nam als alternatief voor de oorspronkelijke, gevaarlijke route door de Columbia Gorge. Het grootste deel van de Barlow Route wordt nu gevormd door de Mount Hood Scenic Loop, met steile hellingen waar de wagons geregeld losschoten. Op sommige plaatsen kun je nog steeds de diepe sneden zien in de bomen, waar de wagons tijdens de afdaling aan vast werden gemaakt.