Mount St. Helens National Volcanic Monument
De benaming ‘dode’ vulkaan zullen Amerikanen niet zo gauw meer in de mond nemen, nadat in 1980 Mount St. Helens van zich liet horen. De destijds 2.900 meter hoge en ‘dood’ verklaarde vulkaan liet, na honderden jaren van rust, met een gigantische explosie horen dat er van ‘dood’ geen enkele sprake was. De uitbarsting werd voorafgegaan door een aardbeving van 5.1 op de schaal van Richter. De explosie die volgde was vergelijkbaar met honderdvijftigmaal de kracht van de atoombom op Hiroshima. Bij de uitbarsting kwamen 57 personen om het leven en raakten 200 huizen, 47 bruggen, 24 km spoorweg en 300 km weg vernield. De vulkaanuitbarsting domineerde wekenlang het wereldnieuws.
De eruptie van Mount St. Helens
De Klickitat stam noemde de berg Tahonelatclah, oftewel ‘vuurberg.’ Hun nazaten vonden het dus niet vreemd dat in maart 1980 de 2.900 meter hoge berg boosaardig begon te grommen. Het werd beschouwd als een van de zeldzame vulkanische activiteiten op het vasteland van de Verenigde Staten. Bewoners en werkers in de houtindustrie (‘loggers’) werden geëvacueerd en wegen werden afgesloten. De stoom uitstotende berg trok reporters en toeristen aan en de toegangswegen raakten aardig verstopt, maar veel gebeurde er niet. Bewoners begonnen te morren dat ze terug wilden en loggers begonnen weer aan hun werkzaamheden op de helling van de berg. Toen, op 18 mei, gebeurde het. Onder het oppervlak werd kokend water opgestuwd door geothermische activiteit en veroorzaakte een kettingreactie. De explosie ging niet in een verticale richting, maar naar opzij, waardoor een groot deel van de noordwestelijke kant van de berg werd afgerukt. Een lawine van rotsblokken kwam in het nabijgelegen Spirit Lake terecht waardoor het wateroppervlak 60 meter steeg en het meer een stomende modderige ketel werd. De drukgolf zorgde ervoor dat tot tientallen kilometers in de omtrek bomen als luciferhoutjes tegen de grond gingen. In totaal vonden 57 mensen de dood op de berg, een relatief klein aantal voor zo’n grote aardbeving. De dierenwereld was er slechter aan toe: ongeveer anderhalf miljoen dieren – herten, elanden, berggeiten, poema’s en beren – werden gedood en duizenden vissen werden levend gekookt in de naburige rivieren. De explosie had ook negatieve effecten op de economie in de omgeving, voornamelijk omdat miljoenen tonnen hout verloren waren gegaan.
